water-gesnapt-HIVAIDS-suprise- Oliver Mtkudzi

WATER
Ja jullie dachten zeker verlost te zijn van al dat gezeur over water uit mijn plafond....mooi niet dus!
Maar gelukkig gaat het niet over water uit het plafond dit keer, maar uit de kraan, of beter gezegd uit het gat dat onder de kraan zit. Want tja, als je de kraan lostrekt, dan krijg je dus een prachtige fontein. Zo ook afgelopen week terwijl ik net uit de douche kwam en de kraan ineens in zijn geheel in mijn hand had en er een enorme lading water begon te spuiten. Dus ik als een dolle mijn kleren aan, om buiten op zoek te gaan naar de hoofdkraan. Gelukkig wist Wetson de nieuwe caretaker waar die was en zette hem snel uit. Ondertussen stond mijn hele badkamer blank en zijn we dus 20 minuten aan het dweilen geweest. Gelukkig bleef de schade beperkt tot een weer iets minder rode vloer (en knalrode dweilen).
Een dag later was er iemand naar wezen kijken, die op de een of andere manier wel de hoofdkraan weer had aangezet, zonder dat het water uit het open gat spoot als ik een kraan aandraaide. Tenminste dat dacht ik, want wat bleek: er was geen water in de wc. En de douche leek prima te werken, tot ik erachter kwam dat gelijktijdig met mijn douche dan ineens wel weer het water uit het gat spoot. Weer alles kleddernat dus...hmpf. En het is me nog steeds een groot mysterie hoe het nou kan dat enkel de douchekraan aanzetten ervoor zorgde dat het water weer uit het gat kwam terwijl gelijktijdig er geen water in de wc was..... De huisbaas vond dat in mijn contract eigenlijk staat dat ik zelf verantwoordelijk ben voor dat soort zaken, dus heb ik hem even heeeeel fijntjes laten weten dat het natuurlijk al een zooitje was hoe ze het opgeleverd hadden en ik maar liefst 3 maanden met een lekkend dak heb gezeten door de slechte constructie. Indirect was het hem denk ik wel duidelijk dat ie verder niet moest zeuren en gewoon die kraan moest repareren.
Gelukkig bleek ik de volgende dag keurig een nieuwe kraan te hebben en alle overige kranen en de wc werkten weer, zonder overstromingen teweeg te brengen. Alleen werkt de nieuwe kraan dan nog weer niet altijd (soms weer wel), dat is dan weer jammer.

WEER GESNAPT!
Grrr...die politie hier ook: weer 180 000 Kw armer. Dit keer stond ik in de file bij de stoplichten. En nu weet ik wel dat het heel lastig beoordelen is bij de meeste stoplichten in Lusaka vanuit welke baan jewelke kant uit af mag slaan. Zo zijn er bij dat bewuste stoplicht twee banen die naar rechts gaan en de meeste linkerbaan is voor links afslaan en rechtdoor. Ik stond dus net in de baan ernaast (die overigens precies tegenover de weg die rechtdoor gaat ligt) en eerlijk gezegd vermoedde ik wel dat ik in de verkeerde baan zat maar had besloten dat ik dat echt niet kon checken dit keer omdat de weg blank stond en ik dus geen pijl kon lezen.
...Daar had ik er dus niet op moeten gokken want mevrouw de politieagente had dat natuurlijk door en hield me aan. Vreselijk onhandig allemaal omdat ze heel onduidelijk was over waar ik dan mijn auto moest neerzetten, waardoor ze er nog bijna een gevaarlijkere situatie van maakte ook. Maar goed, uiteindelijk ik mee naar het bureautje om de hoek en ook al was ze het prima eens met mijn verklaring, toch moest ik natuurlijk dokken. Ik allang blij dat ik genoeg geld bij me had (om kaartjes voor het concert van Oliver Mtukudzi te kopen), want je wilt hier helemaal niet een boete via de post krijgen met alle vertragingen en bureaucratie vandien. Hoewel ik nu later hoorde dat er veel mensen wel de boete per post laten komen, omdat die je toch nooit bereikt door de administratieve zooi bij de politie.
Toch zonde geld. Ik wou dat ze eens blaastesten gingen doen en dronken chauffeurs van de weg halen in plaats van totaal lullige overtredingen waar je niks aan kunt doen bekeuren. Dan was waarschijnlijk gelijk het fileprobleem hier opgelost.
Wat dan wel weer leuk was, was dat de bewuste politie agente me vroeg waar ik het geld voor nodig gehad had wat ik nu aan boete moest betalen. Dus ik vertelde dat ik naar het concert wilde. Dat horende stond ze erop dat ik mijn telefoonnummer gaf, zodat we bij het concert gezellig samen kunnen dansen! Vraag me toch af hoe ze aan het geld gaat komen...

HIV en AIDS
Van de week organiseerde UNESCO een conferentie over HIV&AIDS op Colleges of Education, waar ik wel eens naar toe wilde om te peilen wat de algemene gedachten en stigma’s hier zijn t.o.v. HIV en AIDS. Bij de inschrijving zag ik tot mijn verrassing een inmiddels alweer oud collega van VVOB die tegenwoordig in Zuid Afrika woont. Hij bleek de eregast te zijn, wat wel handig was, omdat hij heel behulpzaam was in het verwijzen naar de gebieden waarop VVOB de colleges zou kunnen helpen om HIV en AIDS bewustzijn te kweken onder de docenten.
In groepen bespraken we wat de problemen zijn die de colleges ondervinden. Op sommige colleges is het een enorm probleem en hebben ze veel met sterfgevallen en ziektes te maken. Een ander college meldde dat het aantal sterfgevallen in ieder geval veel minder geworden is omdat de meeste mensen tegenwoordig gratis aan de ARVs kunnen komen (de medicijnen die het leven nog flink kunnen verlengen en zelfs vaak een levenlang het virus onder controle kunnen houden). Dat is natuurlijk goed nieuws, maar betekent zeker niet dat het onder controle is. Uit een kleinschalig onderzoek bleek ook dat juist op de zeer religieuze en strenge colleges waar alcohol verboden is het aantal postieve gevallen een stuk hoger ligt. Wat eigenlijk niet zo vreemd is: want als studenten willen drinken moeten ze van het terrein af waardoor de controle natuurlijk helemaal zoek is.
Verder werd er veel gesproken over de gevolgen van alcoholgebruik op besmettingen. Zambia is berucht om het overmatige alcoholgebruik wat enorme gevolgen kan hebben als men daardoor een stuk onvoorzichtiger wordt. Dan kom je dus op heel interessante discussies of alcohol dan wel of niet verboden zou moeten worden, en over hoe je studenten probeert zelfbewustzijn bij te brengen in plaats van alleen maar strenge regels op te leggen.
Het grote verschil trouwens met Uganda is dat men er hier echt niet voor wil uitkomen als men HIV besmet is of AIDS heeft. Dat blijft voor altijd een ‘geheim’ (ook omdat je natuurlijk niet sterft aan AIDS, maar aan een ziekte die de immuniteit aantast). Statistieken over de percentages besmette mensen zijn dus heel lastig te maken. Dus het was goed dat er iemand in de zaal wel voor zijn status uitkwam, om als voorbeeld te dienen. Maar de belangrijkste les die meegegeven werd is wel het belang om studenten gratis te laten testen, zodat ze in ieder geval hun status weten. Als je dan besmet blijkt dan kun je in ieder geval voorkomen dat je andere mensen besmet en je leven redden door aan de ARVs te gaan. Ontkenning van het gevaar leidt wel tot het grootstse aantal sterfgevallen, wat helemaal niet nodig is als je medicijnen kunt gebruiken.

SURPRISE BRUILOFT
Over naar vrolijkere zaken! Vrijdag zou ik eigenlijk filmavond hebben bij Lieve maar Elise had me al een paar keer gesmst of ik echt niet zou kunnen komen vrijdag...of in ieder geval ik niet voor de filmavond langs zou kunnen komen want er was iets speciaals. Zat dus al flink te gokken wat er aan de hand zou kunnen zijn en eigenlijk dacht ik dat MacDo misschien een feestje had geregeld voor de officiele opening van zijn nieuwe fitnessruimte. Ze hebben in de garage van een lodge echt een supermooie fitness en yoga ruimte gemaakt (is heel goed voor me). Maar toen Laurence een smsje stuurde dat ik echt even langs moest komen omdat het ‘big’ was begon ik toch iets anders te vermoeden.
En inderdaad....bleken ze die middag zomaar even getrouwd te zijn! Gewoon naar het stadhuis in een lange rij stelletjes om even snel een handtekening te zetten, zonder geloften, vragen of speeches, gewoon huppekee handtekening en wegwezen. Zelfs een foto maken was lastig geweest omdat de andere stellen haast hadden (blijkbaar is er maar een bevoegde ambtenaar in heel Zambia die dit mag doen). Maar goed, ze wilden eigenlijk ook niet meer want het was voor hun meer een formaliteit. Vandaar dat ze ook alleen maar een etentje hadden georganiseerd voor de avond om het toch nog een beetje te vieren, terwijl ze het vooral niet te belangrijk wilden maken. Al met al was er wat familie van MacDo (hij komt uit zimbabwe, maar zijn broers en zussen wonen net als hij in Zambia) en wat andere vrienden van Elise.
Wel sneu dat we de hele avond zonder stroom zaten, dat lag niet helemaal in de planning, want het idee was om lekker in de tuin te zitten, potjes te poolen, darten e.d. en dat was nu wat lastig. En het eten werd koud geserveerd, hoewel we allang blij waren dat ze het ’s middags al hadden bereid. Hier zit je niet gauw een hele avond zonder stroom, meestal is het een paar uur. Hoewel, net toen we rond een uur of 11 besloten maar naar een cafe te gaan precies op het moment dat we opstonden het licht aansprong. Toch nog maar even een afzakkertje ergens anders gedronken en Laurence bracht het happy couple naar een lodge die ze speciaal voor ze geregeld had.
De volgende ochtend om 11 uur gaf MacDo een yoga sessie aan Elise, zijn zusje en mij om eens te zien of de nieuwe yoga zaal werkte. Dat leverde natuurlijk heel wat gekreun en gesteun op na de avond ervoor de bruiloft gevierd te hebben.

OLIVER MTUKUDZI
Van de ene zimbabwaan naar de andere: gisteravond was er een concert van de wereldberoemde (naar het schijnt) Oliver Mtukudzi in een luxe conferentiecentrum bij het parlement. Kaartjes waren aardig prijzig, maar daarvoor kregen we zeker waar voor ons geld want er waren nog 3 andere bands en een paar heel bijzondere acts. Ik had een groepje bij elkaar gesprokkeld om mee te gaan: Pier, Lieve, Nadia, Anthony en Brecht (een belgische student die 3 maand voor VVOB op NISTCOL werkt en op bezoek was in Lusaka). Ik had nog even gebeld om te vragen hoe laat het ECHT begon en er werd me op het hart gedrukt dat ik er zeker om 6 uur moest zijn. Ik had natuurlijk beter moeten weten.... Na heel wat gehaast van iedereen om er op tijd te zijn was er natuurlijk nog geen kip in het conferentiecentrum, hoewel de deuren wel open waren en dit een prachtige gelegenheid was om alle veiligheidsinstructies van de ‘danspolitie’ die in grote getale op de been was bij te wonen. Maar ja, of dat het nu waard was om uren te wachten tot de eerste band begon weet ik niet hoor. De eerste band stelde ook heel weinig voor dus we begonnen al te vrezen dat het wel eens een heeeel lange avond kon worden. Gelukkig kwam rond 9en (3 uur later dus) een bekende Zambiaanse band Danny op, die erg goed waren (tenminste in vergelijking met de anderen). Danny deed erg zijn best om het publiek in de nummers te betrekken en maakten er een leuk feestje van. Vooral heel bijzonder was de danser die ze op het podium hadden. Ik kan je vertellen dat ik nog nooit zo’n soepele danser heb gezien, zelfs niet op ‘dancing with the stars’: vooral erg interessant hoe hij zijn achterwerk kon laten trillen. Heel goed, en grappig.
Net toen ik dacht dat meer flexibiliteit niet mogelijk was, kwam er een ongelovelijke act van een man die zo soepel is dat het gewoon niet bestaat, ware het niet dat ik het met mijn eigen ogen gezien heb. Eens kijken of ik het uit kan leggen: hij deed een handstand en boog zijn rug volledig rond, waardoor hij met zijn voeten zijn gezicht kon omklemmen. Vervolgens presteerde hij het om met zijn tenen (nog steeds in die handstand) een lucifer af te strijken en een sigaret op te steken. Werkelijk niet te geloven.
Naar het schijnt is dit zo’n beetje het enige echte concert van formaat dat je in Zambia kunt verwachten, dus ik was blij om erbij te zijn. Net als heel veel andere blanken die ik inmiddels heb leren kennen. Dus ook nog eens heel gezellig om iedereen daar te zien.
Na een aantal bands en acts kwam dan eindelijk Oliver Mtukudzi op het podium. De beste man is 75, maar zo zeg...wat een charisma en wat een geweldige muziek. Hij kreeg het voor elkaar dat de meerderheid van de zaal van zijn stoel sprong en aan de zijkanten en voor het podium gingen dansen (onder streng toeziend oog van de danspolitie die serieus en kaarsrecht op de orde toezagen). Brecht deed ons versteld staan want hij kon supergoed dansen, en werd zelfs door de bandleden van de vorige band uitgedaagd om wat danspassen te leren. Het was een mooi feest al met al.