Yatropha, PRCC,DRCC,ZRCC...

Yatropha en e-learning

Hoe zorg je voor duurzame oplossingen om e-learning mogelijk te maken in Zambia? Nou dan ga je natuurlijk een boerderij starten met een grote Yatropha plantage.
Ik was via iemand van het ministerie in contact gekomen met Professor Sinkali, die in het nationale e-learning commitee zit. Ik zou via hem aan de nieuwe nationale strategie kunnen komen en daar wellicht wat feedback op geven. Toen ik Prof Sinkali voorstelde om eens af te spreken, nodigde hij mij en mijn collega’s uit op zijn ‘farm’/boerderij. De boerderij ligt net buiten Lusaka, een stuk over zandwegen, maar dan kom je ook op een prachtig plekje uit. Hij is daar 4 jaar geleden een plantage gestart met Yatropha. Yatropha is een fantastisch gewas. Het groeit praktisch overal (zelfs in de woestijn) en als het eenmaal volwassen is blijft de oogst steeds opnieuw komen. De vrucht bevat voor zo’n 30% aan olie. Deze olie blijkt dus gebruikt te kunnen worden als biobrandstof en kan onder andere rechtstreeks in een diesel generator worden gegooid. Zo’n generator kan dan zorgen voor een continue stroomverziening. In heel rurale gebieden is er vaak nog wel een generator om als het hoognodig is stroom te kunnen leveren, alleen heeft men bijna nooit geld voor de dure diesel. Als je dus zelf Yatropha kweekt, kweek je je eigen biobrandstof. En voor Yatropha in tegenstelling tot bv. de soya, de eerste generatie biobrandstoffen, is geen grootschalige kap van tropische wouden nodig, waardoor het dus ook milieuvriendelijk is. Dat komt omdat hij dus bijna overal kan groeien, dus ook in gebieden waar normaal weinig groeit.
Verder kan de olie uiteindelijk ook als vervangende diesel in auto’s gebruikt worden, of de overblijfselen van de vrucht als brandstof voor de kookpotjes. Ik geloof dat er nog veel meer kan met de vrucht zoals zeep maken, medicijn tegen malaria, waarmee het naast het leveren van energie, ook een heel geschikte bron is om inkomsten te werven. We werden door de voorman van de prof rondgeleid, die ons veel kon vertellen over de Yatropha. Hij liet ons ook de verschillende groeifasen zien, en ook allerlei testen die ze gedaan hebben om te kijken onder welke omstandigheden de Yatropha beter groeit.
Vervolgens hebben we gesproken over mogelijkheden om fondsen te werven door als ‘ruggegaat’ voor e-learning projecten na te denken over het betrekken van de lokale bevolking voor het verbouwen van Yatropha. En uiteindelijk heb ik ook de e-learning strategie in wording toegestuurd gekregen waar ik nog feedback op kan geven. Ach ja – just another day at the office.


PEO-PRCC-DRCC-ZRCC-ZIC…
Ik heb ze allemaal in een dag bezocht, alle afkortingen. En nog meer maar ik kan ze natuurlijk niet allemaal onthouden. Jeroen, de programma manager uit Brussel was een weekje op bezoek en zou rondgeleid worden bij de projecten met community schools door onze collega’s in Kabwe. Kabwe ligt zo’n twee en half uur ten Noorden van Lusaka en aangezien Astrid (mijn manager) en Jeroen anders geen vervoer hadden en bovendien ik heel graag een keer het veld in wilde om de scholen te zien, kon ik daar mooi eens met mijn nieuwe RAVje naar toe rijden.
Eerst werden we ontvangen op het provincial Resource Centre, waar we een aardige speech kregen over het goede werk dat VVOB allemaal in en rond Kabwe doet, gastenboek tekenen en weer op pad. De volgende stop was het District Educational Office, waar de DRCC (District Resource Centre Coordinator) ons vertelde over haar werk. Zij nam ons ook verder mee op tour naar de scholen. Eerste bezoek was aan een government (ministerie) school, waar ze een ZRC hebben (Zonal Resource Centre) en waar we voorgesteld werden aan het hoofd van de school, de ZIC (Zonal Inservice Coordinator), en een aantal anderen en we een lange meeting hadden over het werk van VVOB en met name over waar VVOB het beste zijn steentje bij zou kunnen dragen. Ik vond het heerlijk om weer eens op een school te zijn, voelde net als mijn tijd in Uganda. Moet zeggen dat er veel vergelijkbare problemen lijken te zijn, maar ook dezelfde uitbundigheid van de kinderen. En ik merkte dat ik een hele reeks vragen klaar had, die ik destijds ook altijd stelde in Uganda. Zit er dus toch nog wel een beetje in.

Vervolgens gingen we door naar een community school (een school die door ouders en in dit geval de kerk bekostigd wordt). Die scholen hebben het vaak zwaar en draaien op niet of laag gekwalificeerde leerkrachten. Aan de andere kant is de motivatie van de leerkrachten vaak veel hoger, omdat zij echt ontstaan zijn uit ouders die hun kinderen naar school wilden sturen.
Was heel boeiend (met name de fantastische black&white shiny puntschoenen van het hoofd).
Maar ook tragisch als je ziet dat een groot deel van deze kinderen wees zijn, of op een andere manier kwetsbaar door handicaps, AIDS enz.

Vervolgens naar de DRC (die moet je nu kunnen raden) wat een heel levendig resource centre bleek te zijn en we nog even een klas begroetten in het tonga (een van de stammentalen uit dit gebied). Dat leverde natuurlijk grote hilariteit op in de klas.

Tenslotte kwamen we op het PRC om toegesproken te worden door de PRCC en waar Andre en Mr. Tindi, onze VVOB collega’s, hun kantoor lieten zien.
Na deze lange dag wilden we graag terugrijden om voor het donker thuis te raken, maar we moesten eerst nog terug naar de DEO waar we blijkbaar nog niet in het gastenboek getekend hadden. Nog even langs de lokale markt gegaan en weer terug naar huis. Erg lekker om het veld in geweest te zijn.


Kast deel 2

Zuchtzuchtzucht! Een update over mijn inbouwkast. De beste man heeft me de afgelopen weken weer een keer of 5 laten zitten. Ook niet even bellen, nee tuurlijk niet.
Vervolgens komt hij dan uiteindelijk een keer en toen kwam hij alleen het framework doen. Maar de rest was nog niet af. Dus heeft hij ook al een maand tegen me zitten liegen dat het allemaal af was, alleen nog even een paarkleine dingetjes afmaken. En dat lukte steeds niet, omdat er natuurlijk geen stroom was (terwijl ik dan wel een enorme machine op de achtergrond hoor draaien). De stroom zou die dag tegen de middag terugkomen, dus hopelijk zou het dan lukken. Uiteindelijk was ik zo boos dat ik de voorman wilde spreken, die me vertelde dat ze de dag ervoor de hele dag wel stroom hadden. Tja als je dan liegt doe het dan goed zou ik dan denken. En het vervelendste is nog dat ik van de week zo enorm boos op hem geworden ben door dat gelieg en gedraai, dat ik me niet kan heugen dat ik ooit zo tegen iemand ben uitgevallen. Goed en nu is hij vandaag dan eindelijk gekomen (hoera en slechts een uur te laat) en is in mijn kamer aan het werk. Nu blijkt dat hij alleen het ladenblok nog niet af had, maar die komen gauw hoor!.....zucht, wordt vervolgd

Electriciteit

En ja als het de kast niet is, dan is het wel de electriciteit. Vorig weekend zat ik 3 dagen zonder stroom omdat het stopcontact gesmolten was. Dan vliegt dus niet automatisch de stoppenkast uit, ik merkte het doordat mijn apparaten niet meer werkten en mijn lamp heel low power had.
En toen ik de stekker eruit trak zag ik dat het stopcontact fijn aan het wegsmelten was.
Wat bleek, de concierge had door de electriciteitskabel gespit, waardoor de stroom uitgevallen was. Toen het weer terugkwam moet mijn ‘adapter’ niet goed tegen de stroomwisseling bestend zijn geweest, waardoor hij is gaan smelten. Kan toch best link zijn als je het niet doorhebt. Gelukkig werd het na drie dagen keurig gerepareerd. Ondertussen natuurlijk mijn hele diepvries overgebracht naar de buren. En het vervelendste is dan nog dat ik niet kan koken zonder stroom en dus ook geen koffiezetten. Gelukkig maakten Pier en Esther een heerlijk bakkie voor me klaar en nodigden ze me uit om te komen eten.
Een paar dagen later wilde ik mijn stekker van de wasmachine uit het stopcontract trekken en toen was zowaar de hele adapter versmolten met het stopcontact. Gelukkig was dit keer de stroom niet uitgevallen. De electricien gaat nu voor me op zoek naar adapters die wel van goede kwaliteit zijn. Wordt ook vervolgd.

Romeo and Juliet
Vorige week ben ik ook nog naar het toneelstuk Romeo en Juliet van de school van Nadia en Elise geweest. Het was geweldig om te zien hoe goed die kids de oude teksten van Shakespeare konden onthouden. Nadia was assistant director dus het was heel spannend voor haar. Maar gelukkig ging het allemaal heel goed en konden wij genieten van een leuke voorstelling.
Na de voorstelling nog met Elise, MacDo, Marga en Saidi naar een lokaal barretje geweest. Dat was hilarisch, want ze waren er aan het karaoken. Een man was behoorlijk goed, dus het was zelfs nog wel om aan te horen, hoewel sommigen de eerste ronde van idols zeker niet gehaald zouden hebben.
Leuk om eens een ‘Zambiaans’ plekje te vinden, waar je aan de bar een treetje eieren kunt kopen, die je de volgende ochtend hard nodig hebt!