Zwemmende olifanten en oranjebitter

Wat is ’t toch mooi hier

Vorige week, de laatste dag van Brecht op NISTCOL, besloten David, Brecht en ik om een lange ‘lunch’wandeling te maken. Ik heb al vaker rondom NISTCOL gewandeld, maar dit was toch wel een bijzonder mooie route. Op het moment zie je hele heuvels bedekt met gele bloemen die verschijnen tussen het lange hoge gras. En Brecht had een ‘avontuurlijke’ route waarvoor we door de rivierbedding zouden moeten baden. Het bleek een kraakhelder riviertje (ofwel overblijfsel van het regenseizoen) te zijn, en er fladderden een enorm aantal vlinders rond. De vrouwen en kinderen waren lekker op zijn afrikaans de was aan het doen. Dus we keuvelden even gezellig met ze om vervolgens verder te gaan over de heuvels. Onderweg kwamen we een ossenkar tegen die holterdebolte de afdaling inzette, wat Brecht wel grappig vond want de jongen op de kar bleek tevens zijn taxichauffeur te zijn. Nog even de lokale waterpomp getest en verder door de heuvels en een rivierbedding terug (dit keer iets moelijker begaanbaar, helaas trapte David niet in mijn grap om hem door het diepe deel te sturen (-; ). Het is toch wel echt prachtig deze tijd van het jaar. Overal staan bomen vol met gele, roze, rode, witte en paarse bloemen in de bloei, en dit zijn weer hele andere dan die eerder in het jaar. Je ziet wel langzaam dat de blaadjes beginnen af te vallen, dus krijgen we hier toch een beetje herfst.
Tegen het eind van de middag was er een afscheid voor Brecht georganiseerd, wat allemaal behoorlijk typisch en grappig was, wachten op de ‘snakes’(blijkbaar zimbabwaans voor snacks), de vice principal die hem vertelde hoe vreselijk de principal het vond dat hij vertrok en er niet bij kon zijn (terwijl hij hem even later tegen het lijf liep en er geen woord over hoorde), maar ook veel mensen die prachtige dankbetuigingen afstaken. Helaas was er geen bier, dus dat hebben we ’s avonds in O’Haegens maar even overgedaan.

Oranjebitter

Tja, je bereid je voor op een superfeest bij de ambassadeur in de tuin en dan krijg je ineens te horen dat er een aanslag op het Nederlandse koningshuis heeft plaatsgevonden. Buurman Pier kwam het me melden. Nu had praktisch niemand die middag internet omdat er een storing was, dus werd er van alles gegist. Gelukkig hebben Pier en Esther Nederlandse TV en kon ik live de persconferentie volgen en ook anderen op de hoogte stellen. We dachten dat er alleen maar een heel sobere receptie zou plaatsvinden, en zo werd het ook gebracht, maar al met al was het toch superdruk en gezellig. Natuurlijk wel met respect en alle muziek die avond was afgelast. We gingen natuurlijk in een taxi (met Marga en Saidi), want we hadden al helemaal zin in de grolschjes, die ik dan ook meer dan voldoende heb gedronken. Verder was het enorm genieten van de hollandse kaas, kroket, frieten, paling, zalm en haring (de haringkar was met de haringman speciaal komen overvliegen).
Een Zambiaans koortje zong nog het Zambiaanse volkslied en het Wilhelmus, waarna volgens een wat aangeslagen ambassadeur de receptie zou aflopen. Gelukkig zeiden ze dat alleen maar, en wilden ondertussen natuurlijk dat de voorraden uit Nederland ingevlogen lekkers opgemaakt zou worden, dus duurde het nog tot half 12. Gezellig om allemaal nederlanders te spreken, maar wel met een beetje een bittere bijsmaak, die niet van de oranjebitter kwam (die ook overgevlogen was) .

Zwemmende Olifanten

Dit weekend ben ik met Nadia naar de Lower Zambezi gereden, omdat 1 mei vanzelfsprekend een vrije dag is (wie gaat er tenslotte werken op de dag van de arbeid?). Dat ligt op de grens met Zimbabwe. Het National Park Lower Zambezi zelf ligt eigenlijk een behoorlijk stuk verder dan de kampeerplek, dus we verwachten niet veel wild te zien. Eigenlijk was het maar 2,5 uur rijden met alleen de laatste 6 km rijd je over een zandweg.
De kampeerplek bleek een heerlijk plekje te zijn met veel groen en ruimte, en werd gerund door een Nederlandse, waarmee we natuurlijk de laatste nieuwtjes over Apeldoorn uitwisselden. Onze tent plaatsten we op een hoog en afgesloten plekje uitkijkend over de Zambezi, waar de nijlpaarden al vrolijk aan het badderen waren. Ik heb geloof ik maar 5 x gevraagd of die nijlpaarden en krokodillen echt niet hier konden komen en kreeg gelukkig bevestiging dat dat echt niet zo was (nu hebben ze natuurlijk verder niets gezegd over de zwarte mamba slangen die er in veelvoud bleken te zitten – door ons gelukkig niet gezien – wel monitor lizzards gezien vlakbij de tent, die toch al aardig op krokodillen beginnen te lijken).

We hadden net te horen gekregen dat we waarschijnlijk geen boottocht konden maken omdat alle boten bezet waren en besloten door de hitte maar lekker de dag bij het zwembad door te brengen (uitkijkend over de Zambezi). Toen we daar net lekker geinstalleerd waren konden we ineens toch mee met een boot. Nog bijna niet gedaan, omdat we dachten dat op het heetst van de dag de kans op dieren spotten wel erg klein zou zijn. Maar gelukkig, het tegendeel bleek waar. Met een motorbootje (die enorme snelheid kon halen) cruisden we langs enorme groepen nijlpaarden. Al gauw zagen we een eerste olifant op Zimbabwaans land. Natuurlijk even stiekem voet gezet aan de wal om het dier goed te bewonderen. Nog veel meer nijlpaarden en bijzondere vogels en verderop twee olifanten die aan de kant van het water stonden gras te eten en struikjes los te trekken. Zo in een bootje kom je veel dichterbij dan als je loopt omdat je veel makkelijker weg kunt komen, dus ik vond het een bijzondere ervaring om een olifant eens van zo dichtbij te kunnen bekijken.
Even later was het helemaal een climax: een familie olifanten besloot de rivier over te steken. Fantastisch zeg! Net of je in de national geographic zit. Wij dobberden er gewoon naast en keken toe hoe de olifanten het jong tussen zich in positioneerden en even later waren ze allemaal aan het zwemmen. Dat geloof je toch niet, dat zulke enorme beesten echt zwemmen? Super. Toen ze het water aan de andere kant weer uitkwamen waren de olifanten blinkend zwart en ze waren nog niet aan de kant of ze spoten met hun slurf een enorme hoeveelheid zand over zich heen. Tja dat doe je blijkbaar als je olifant bent, zou niet echt in mezelf opkomen...

Verder zagen we nog veel watervogels, prachtige zwarte bergen van Zimbabwe op de achtergrond en een krokodil. Ons weekend kon niet meer stuk! En al helemaal niet omdat we de rest van het weekend lekker hebben liggen zonnebaden, in het zwembad duiken, spelletjes doen, boekjes lezen, gitaarspelen, koken op het campingstelletje en lekker uit eten bij de lodge de andere avond. Ok het kon nog een klein beetje stuk: vlak voor vertrek dachten we nog even een lekkere salade te bestellen voor de lunch. Die van mij moest zonder de tomaat, en de rest hetzelfde als op het menu. Die van Nadia was zonder de tonijn en inplaats daarvan kaas. Voor degenen die nog van plan zijn om te komen: niet doen hier dat soort moeilijke dingen! Nu hadden we al een aardige tijd besteed om hett goed uit te leggen aan de kokkin, omdat we het al niet helemaal vertrouwden. Even later kwam ze de keuken uit om het toch nog een keer uitgelegd te krijgen en natuurlijk... alles precies verkeerd: ik had tomaat in mijn salade en Nadia praktisch alleen ui. (oke ze hadden dan wel de tonijn er bij haar uitgehaald, dat moet je ze nageven). Tenslotte bleken we ook nog bijna de rekening van de tafel naast ons betaald te hebben. Maar goed, dat werd uiteindelijk allemaal keurig opgelost, maar dat was dan ook het enige smetje op het weekend.