Formuleringen

Formuleringen

Contract

Het contract van mijn huis is echt behoorlijk grappig, ik ga hem maandag ondertekenen. Los van het feit dat het contract zichzelf op nogal wat punten tegenspreekt, bestaat ook zo’n beetje elke zin uit minimaal 12 regels, vol met komma’s dus, om maar lekker de aandacht af te leiden, net als ik nu met deze zin aan het doen ben, als je begrijpt wat ik bedoel. En dan zet ik er nog komma’s in!
Ik ben daar ook zeker niet de enige in. Lieve heeft ook een contract gekregen, die net als de mijne, op een heel aantal punten zichzelf tegenspreekt. Waarschijnlijk van internet getrokken en de paar puntjes die dan aangepast moeten worden, zijn fout gegaan. Ze probeerde bv een datum aan te passen, wat haar een telefoontje of 3 en een mailtje of 4 kostte om uiteindelijk voor elkaar te leggen. Dan was weer de datum maar op 1 bladzijde aangepast, dan weer terug naar de verkeerde datum, of er was niks veranderd en had hij gewoon de oude versie weer toegestuurd, enz.
Verzekeringstechnisch is hier ook een extra complicatie. Alles wat ‘other than an act of God is’ (anders dan een daad van God), is verzekerd, maar als God’s hand te bespeuren valt dan dus niet. Uuuh, ja....dus als God – die toch overal verantwoordelijk voor schijnt te zijn – ervoor zorgt dat het huis in elkaar stort – dan heb ik vast geen poot om op te staan. Ach, waarschijnlijk zal het wel loslopen.
Zo ziet dat er dan ongeveer uit, en let wel, dit is nog maar de helft van zo’n zin:

… by any cause other than an act of God, then the Landlord shall allow the Tenant an abatement of all or part of the rent reserved proportionate to the extent and duration of the damage and until the whole of the premises shall again be fit for use including repayment of rent where the rent for such period of suspension has been paid in advance and any dispute relating to such abatement shall be referred to Arbitration.

Ofwel:
... door een andere oorzaak dan een daad van God, dan zal de huisbaas te huurder toestaan een deel van de huur in te houden, of een proportioneel deel van de hoeveelheid en duur van de schade en totdat de gehele lokatie weer geschikt is om te bewonen inclusief de huur van zulk een periode of uitstel betaald is vooraf en enige meningsverschil aangaande een dergelijke inhouding zal worden doorverwezen naar een beoordelaar.
Onder mijn contract staat geruststellend:

‘signed, sealed and delivered’ (getekend, verzegeld en afgegeven), waarna ik mag tekenen. Ben benieuwd of ik er maandag nog een dikke rode verzegelingsplakker op krijg...


Rosco P Coltrane….
Politiebureau in Chalibana
Maandagochtend met David naar het college gereden, maar dan in ‘mijn’(tijdelijke) auto, want de zijne reed niet meer. Per ongeluk diesel bijgevuld in plaats van benzine, en bovendien lag hij van achter in de kreukels want de een of andere idioot had hem van het weekend van achter aangereden.
David moest dan ook langs het politiebureau rijden om aangifte te doen in het kleine dorpje Chalimbana in de buurt van het college. Ik wilde ook wel eens zien hoe het er aan toe gaat in zo’n politiebureau.
De auto die David geraakt had, was tot zijn grote vreugde, nog veel meer in de kreukels dan die van hem (de man was verder ongedeerd hoor). De wagen stond voor de deur van het bureau en de eigenaar had zich blijkbaar nog niet durven melden om hem weer op te halen. We werden geholpen door zowaar een vrouwelijke agente, die een prachtig boevenpakje aan had. Kaki met blauwe strepen over de lengte, je zou bijna gaan twijfelen of je wel de juiste persoon aanspreekt.
Het politiebureau zelf zag er zo uit als je je voorstelt in een oude aflevering van de Dukes of Hazard. David stootte me aan en wat zagen we tot onze verbazing? Achter de baliemedewerken zag je een gevangenis, inclusief dikke tralies en al. Niet zo’n klein luikje, nee....je kon gewoon de hele cel zien. He verrek, zit er daar nou nog een in dat kleine celletje? Uh nee, niet twee....maar liefst 5 mannen zaten daar opgepropt in het kleine celletje. Die vonden het natuurlijk wel leuk om gewoon lekker aan de tralies te gaan hangen om dan te kunnen meeluisteren en zich te bemoeien met iedereen die langs de balie komt om ergens aangifte van te doen. Het is net of je 50 jaar terug in de tijd gaat.

Hollandse zuinigheid

Volgens mij heb ik deze week een record aan kortingen bij elkaar weten te sprokkelen, en ik heb er niet eens veel voor hoeven doen. Misschien straal ik het als nederlandse uit?

Zojuist ben ik mijn huis gaan inspecteren en ik mag er vanaf morgenmiddag in. Het stinkt nog naar verf, dus ik wacht nog maar een paar daagjes, maar kan al wel vast verhuizen. Ik had me al voorbereid op een onderhandeling over de datum waarop mijn contract zou ingaan, maar de huisbaas gaf al voor ik iets kon zeggen aan dat het toch wel handiger was met berekenen om maar gewoon vanaf 1 december het contract in te laten gaan. Goed, daar heb ik natuurlijk helemaal geen bezwaar tegen, om een halve maand minder huur te betalen.

Daarnaast was ik aan het bedenken hoeveel korting ik zou moeten krijgen op de huur, omdat het huis niet helemaal zo goed wordt opgeleverd als afgesproken. De tegels komen niet op de vloer, de inbouwkasten zijn er niet en er wordt verder geen echte keuken ingezet, alleen een gootsteenkast met wasbak. Daar tegenover stond dat hij zomaar voorstelde om 500,000 Kwacha van de huur af te halen, dat is zo’n 100 EU minder. Ting!
Dan mag ik dus nu zelf kastjes gaan aanschaffen, wat ik er binnen een paar maand uit zou moeten hebben, en op het eind zouden ze dan de kastjes van me overkopen. (ok, dat moet ik dan nog maar afwachten, maar de intentie die uitgesproken werd was toch echt om me deze ‘overlast’ dubbel terug te vergoeden).

Anthony, een engelsman die ook op de gossner mission verblijft, nam Lieve en mij mee om de inrichting van ons huis eens beginnen te regelen.
We kochten een matras via een matrasfabriek, en we maakten ons al een beetje zorgen over dat ze vast hoge transportkosten zouden rekenen. Maar nee! 0,- EU transportkosten, en de rekening viel voor ons beide zo’n 50,000 Kw lager uit dan op hun prijzenlijstje stond. Zonder vragen dus he -Tingting!

In het timmerbedrijf waar we ons bed hadden gekocht hebben we wel even staan onderhandelen. We hadden al wel door dat dit 2 mannen waren die normaal niet over de verkoop gingen. Anthony belde ons een paar dagen later om nog eens te checken hoeveel we nu eigenlijk voor ons bed zouden betalen. Hij wilde nl. zelf bedden aanschaffen en kreeg het maar niet voor elkaar om af te dingen. Zijn bed kwam op bijna 3 x de prijs uit die wij ervoor betaald hadden, omdat de mannen waarmee we onderhandeld hadden eigenlijk geen idee bleken te hebben van de prijs. Alweer een goede deal.

En gisteren had ik helemaal een toppertje!
Ik had al een fornhuis gekocht die 500,000 goedkoper was dan normaal door wat schade aan de zijkanten. Daarnaast heb ik nu ook een koelkast gekocht bij de Game. Toen ik vroeg naar de bezorgkosten bleek dat ik per product de bezorging zou moeten betalen. Als echte hollandse vond ik dat natuurlijk belachelijk, ze rijden tenslotte maar 1 x en bovendien woon ik echt superdichtbij. Verontwaardigd meldde ik de bedrijfsleider, die er toevallig naast stond, dat ik natuurlijk wel snapte dat dit nu eenmaal hun beleid is, maar dat het niet echt getuigt van klantvriendelijkheid om juist die klanten dubbel te laten betalen die veel bij hun kopen. Zou je dat niet juist moeten belonen? Eerst werd voorgesteld dat ik eventueel wel met de chauffeur zou kunnen onderhandelen. Maar even later kwam de bedrijfsleider melden dat ik een tegoedbon zou krijgen. He...das aardig, mooi bedankt! Maar wat blijkt nu, de tegoedbon was niet dat ik maar een keer de transportkosten hoefde te betalen, ik hoefde gewoon helemaal geen transportkosten meer te betalen. Dat is bijna te aardig...Tingtingting!
En al helemaal als je dan uiteindelijk bij de kassa komt om af te rekenen, en de kassa gewoon 400,000 Kwacha minder aangeeft bij intikken van het bonnummertje.
Uh..meneer, dat is veel te weinig hoor, dat klopt niet. Maar de kassier was er van overtuigd dat het klopte, want de kassa gaf het tenslotte aan, en de kassa heeft altijd gelijk. Tja, nou als het moet, doe me dan maar die 400 ‘pin’ minder hoor (Pin = 1000 Kwacha). Kwachaching!
Kanttekening achteraf: toen uiteindelijk de spullen bezorgd werden, moest ik ineens toch nog 70,000 transportkosten betalen. Ik heb er maar niet al te moeilijk over gedaan gezien de goede deal bij de kassa, maar het is natuurlijk wel heel idioot dat dan te tegoedbon ineens weer ingetrokken werd. Ach ja, you win some-you loose some.

Workshop
Vanochtend kwam ik op mijn werk en er bleek een workshop te worden gegeven aan medewerkers van het provinciale onderwijsbureau over afstandsonderwijs. Dat is helemaal de richting waarin ik bezig ben,dus heb ik maar gevraagd of ik er bij mocht zitten om te luisteren. Dat werd niet alleen luisteren, maar ook helpen met de beamer op de juiste afstand tot de muur te zetten, en het vergroten van een word document tot 100% zodat je het ook daadwerkelijk kunt lezen, als ook ijsbrekers te helpen bedenken.
De workshop werd gefaciliteerd door iemand van de afdeling afstandsonderwijs van het Ministerie van Onderwijs - een afdeling die normaal moeilijk te ‘pakken’ te krijgen zijn (tja, t zit hem al een beetje in de naam van de afdeling he). Maar het was dus wel nuttig om binnen die afdeling iemand te leren kennen. Het was dan ook een heel toegewijde dame. Jammer was wel dat, ondanks dat ze een overheidsafdeling zijn, die zich specialiseren op het gebruik van ICT in het onderwijs, het blijkbaar niet bekend is hoe je een powerpoint presentatie geeft. Ik dacht eerst dat ze gewoon een word document liet zien, maar het bleek een word document te zijn die gewoon in een powerpoint geplakt was, en dat werd dan voorgelezen (en dan meestal elke pagina nog een keer of 3 om het er maar goed in te stampen). Goed om te weten dat er blijkbaar nog heel veel advies te geven is.

Maar gelukkig was er ook iemand van QUESTTdie heel inspirerend vertelde. Zij werken nauw samen met de afdeling afstands onderwijs van het ministerie. QUESTT is een groot project dat gefinancierd wordt via USAID (dé grote amerikaanse donor), en vanuit het Onderwijs Ontwikkelings Centrum (EDC) in Massachussites (sorry Jacque, hoe schrijf ik dat?) wordt gecoordineerd. Zij hebben een prachtig project opgezet samen met het ministerie, waardoor het merendeel van de scholen in Zambia een radio hebben gekregen om naar ‘schoolradio’ te luisteren. Er is een heel curriculum geschreven, en de programma’s worden dagelijks uitgezonden. Elke klas heeft zo zijn eigen half uurtje op de dag en eromheen hangt dan een heel lespakket die de kinderen erbij krijgen. De leerkracht maakt gebruik van een handleiding over hoe zij/hij de lessen om de uitzending heen kan opbouwen. Daarnaast krijgen zij dan ook nog een week training hierover.
Aangezien een enorm groot deel van de leerkrachten in Zambia op vrijwillige basis werkt, zonder diploma, is het dus eigenlijk wel een heel mooi project om op deze manier leerkrachten bij te scholen.(leerkrachten in de ‘community schools’ kunnen zelfs al lesgeven als ze alleen maar kunnen lezen en schrijven, ze hebben dus geen eens basisonderwijs nodig dus. Wel moet de gemeenschap het ermee eens zijn dat de leerkacht voor de klas gaat staan). We kregen een radio uitzending te horen voor kinderen, die heel leuk in elkaar zat. Zo moesten we elkaar de hand schudden en elkaar een seconde of 10 aankijken. Dat was natuurlijk wel eng, dat mijn buurvrouw ‘de blanke’ zo lang moest aankijken. Maar de groep kwam helemaal los en had er veel plezier in, want ook voor hen was deze manier van ‘interactief’ lesgeven waarschijnlijk vrij onbekend. Op het laatst stonden we allemaal te dansen omdat de radio het ons vertelde en waren we allemaal naar de radio aan het zwaaien toen deze de uitzending beëindigde.

Tussendoor kwam de hoge pief nog even binnen die het provinciale resource centre aanstuurt. Haar bezoek werd aangekondigd en we kregen instructies om vooral te gaan staan als ze kwam en ons voor te stellen. Ik kreeg natuurlijk als eerste een afzonderlijke introductie, en werd van harte welkom geheten in Zambia. Ik op mijn beurt bedankte haar weer uiterst respectvol terug, maar had daar wel wat gemengde gevoelens bij. Deze dame heeft het leven op ons kantoor wel behoorlijk lastig gemaakt, door continue moeilijk te doen (het grootste deel daarvan vond al plaats voor ik kwam). Zo mochten we geen ‘burglar bars’(tralies) installeren uit esthetische overwegingen, terwijl wij allemaal dure apparatuur hebben staan en op andere plaatsen in het gebouw er wel tralies is (kantoortjes van haar eigen personeel). Vervolgens was ons na lang onderhandelen twee kantoortjes toegezegd. Ze wilde eigenlijk dat we in de twee kleinste gingen, terwijl een van de grotere uberhaupt niet gebruikt werd. VVOB doneert behoorlijk wat geld en middelen aan het Ministerie, dus normaalgesproken horen we van hen kantoorruimte toegewezen te krijgen en worden we in de resource centres van harte welkom geheten. Uiteindelijk gaven ze toe en mochten we in de twee door VVOB verkozen kantoortjes trekken. Net toen we al onze spullen hadden uitgepakt, en nieuwe sloten op de deuren hadden gezet, kregen we een brief dat wij ongeoorloofd in het grotere kantoortje waren gaan zitten en dat we die weer moesten omruilen voor de kleine. Dat ze zich bedenkt is tot daar aan toe, maar om onze manager dan te beschuldigen dat we het verkeerde kantoortje hebben gepakt, is natuurlijk belachelijk. Een dame die haar macht wil tonen, zo lijkt het. Nu zijn Lieve en Hans verschoven van kantoor en hebben nauwelijks genoeg plek om hun bureaus te plaatsen en ligt het kantoor van David en mij vol met dozen en apparatuur....er zit ten’slotte’ nog geen slot op die deur.