regen en workshop

Is mijn huis regenseizoen bestendig?

Zoals je waarschijnlijk al vanuit mijn gefrustreerde comments hebt kunnen lezen, bleek na een dag in mijn nieuwe huis al, dat het antwoord hierop NEE is. Ik weet nog niet zo goed wat ik me precies bij het regenseizoen moet voorstellen, maar een paar dagen geleden kreeg ik een voorproefje: een hele nacht stortregen.
En hoe weet ik dat het de hele nacht duurde? Omdat ik de hele nacht aan het dweilen was. Dweilen met de kraan open leek het wel. Vanaf het dak sijpelden diverse stroompjes langs de muur van de logeerkamer (en een klein stroompje in mijn eigen slaapkamer). Als ik het ene opgedweild had, was het andere alweer een enorme plas geworden, ondanks handdoeken en dweilen die eronder lagen. Ik heb denk ik 1,5 uur onafgebroken gedweild en daarna nog een paar uur lang met korte pauzes van 5 minuutjes. Ik moest ook steeds even checken wat er op de veranda gebeurde, want de tuin stond zo blank van het water, dat het dreigde over het randje van de veranda te komen. En als dat zou gebeuren, dan kon ik ook een overstroming in mijn woonkamer verwachten. Nou staat er toch nog bijna niets in, maar toch...Vervolgens elk half uur mijn wekker gezet, omdat ik vermoedde dat ik zo moe was dat ik ter plekke in slaap zou vallen en niet wakker zou worden van een overstroming.
De volgende ochtend natuurlijk in alle vroegte de huisbaas gebeld, die gelukkig beloofde gelijk iemand te sturen. Er was inderdaad iets mis op het dak en het zou opgelost moeten zijn. Ik moest het doen met ‘Madam, you will know for sure if it was solved when it rains again’ .....tot nu toe is het droog gebleven, na een aantal ‘kleinere’ regens.

Alsof ik niet genoeg andere dingen te regelen heb voor het huis....
Het huis is helemaal ‘kaal’ opgeleverd, en ik zit nu steeds de huisbaas achter de broek om toch te zorgen dat ik een toiletbril en douchestang krijg (om mee te beginnen). Dat heeft hij beloofd, maar elke dag is er wel weer een excuus, waardoor ik dus nu sterke bovenbeen spieren en armspieren aan het ontwikkelen ben...van het hangen boven het toilet, en het opdweilen van het douchewater. De douche heeft trouwens wel een enorme straal, heerlijk, want dat is hier vrij ongewoon.

Alles is nu nog behoorlijk leeg, maar het begint te komen. De eerste dagen zat ik op een klapstoeltje en sliep ik op de matras op de vloer. Maar nu heb ik al een bed, een eettafel en stoelen, een hele mooie afrikaanse ‘strand’ stoel (waarvan ik zelf het mooie congolese doek aan de stoel heb genaaid). Ik wacht al een week op het bankstel, dat uit Malawi moet komen. Reden voor de vertraging: ‘Madam you know it takes long to process at the border and of course sometimes the truck breakes down’ (Mevrouw, het duurt natuurlijk heel lang om alles te verwerken aan de grens, en natuurlijk begeeft de vrachtwagen het af en toe).
En de mensen van de ‘timmerfabriek’ zijn langsgeweest om mijn keuken op te meten, zodat ze wat kastjes op maat erin zullen gaan timmeren.
Die tingtings die ik in mijn vorige blog allemaal bespaard had, zijn dus allemaal allang weer uitgegeven. Ik geef liever het geld maar gelijk uit om het goed te krijgen, dan dat ik er lang over doe en dan nog een jaar onhandig zit te doen.

Verder is de ‘concierge’ Tembo fantastisch, hij komt steeds langs om klusjes te doen: even het fornhuis aansluiten, spullen helpen uitladen en inmiddels heeft hij ook mijn hele vloer aubergine/donker rood geverfd. Dat maakt het echt een stuk gezelliger. Toen ik vanavond thuiskwam van een driedaagse workshop en de vloer geverfd zag, maakte het mijn gevoel dat dit nu echt een leuk huisje wordt, ‘mijn’huisje, steeds sterker. Ik moet bij hem zelfs oppassen dat hij niet te weinig geld vraagt: laatst had hij te weinig transportgeld gevraagd om verf te kopen en toen heeft hij dus een uur moeten lopen om thuis te komen.


Ik heb inmiddels ook een paar keer gezwommen in het zwembadje in de tuin (meter of 12 lang). Het is zeker niet het schoonste zwembad allertijden, maar er is goed baantjes in te trekken, heerlijk op een verhitte middag.


Workshop

Ik heb zowaar al na 5 weken hier te zijn geweest een driedaagse workshop volledig in elkaar gedraaid en gefaciliteerd. De workshop was voor NISTCOL module managers, afdelingshoofden, de IT commissie, en het management. Er waren in totaal 15 deelnemers. Ik vond het wel lastig, om zo kort in een land te zijn en dan al een lange workshop te regelen, maar het is me reuze meegevallen en ik heb er veel plezier aan gehad. Heerlijk hoe men hier vol plezier meedoet aan de energizers. De ‘bucket shower’ (onder VSO’ers welbekend) deed het erg goed en ze maakten er zelf een nog prachtiger verhaal van toen ik hen vroeg het de tweede keer te doen. Ze houden hier ook van allerlei speciale manieren om te ‘klappen’, heel grappig.

Het niveau van de groep was overigens best hoog, ik vond het super dat er altijd wel mensen waren die de kern van het verhaal ontdekten en ermee aan de slag gingen. En aangezien een groot deel van de deelnemers onderwijsontwikkelaars zijn, merk je ook wel dat je aardig dezelfde ‘taal’spreekt, wel zo prettig. Men deed ook (zo te zien) met plezier mee aan de activiteiten. Het is altijd even de vraag hoe zo’n groep reageert op bv. het maken van een brug (van hoe staan we er voor in 2008 tot wat willen we bereiken in 2009), het invullen van een vloerkaart, en dergelijke, maar iedereen was erg bereidwillig. Ik was ook behoorlijk tevreden over de sturing die ik kon geven en de resultaten waar men mee gekomen is – en kreeg leuke complimenten aan het eind van de workshop. Het is fijn om te merken dat de mensen waar ik veel mee samen zal gaan werken, het blijkbaar gewaardeerd hebben.

Leuke bijkomstigheid trouwens was dat ik nu eindelijk ook eens wat gezien en gegeten heb van het echte ‘Zambiaanse’ eten, waaronder het favoriete voedsel van de zambianen: ‘nshima’ (maisbrij/pap). ‘Catterpillars’ (rupsen) en termieten zijn hier ook erg populair, maar gelukkig hadden ze die niet.

De workshop werd in het Barn Motel gehouden zo’n 25 km buiten Lusaka. Ik had geregeld met Tembo dat hij mijn vloer zou schilderen als ik weg was, omdat ik daar zou kunnen blijven slapen. Helaas....ze hadden mijn kamer overgeboekt en er was dus geen plek voor me in de herberg. Dus moest ik maar terug naar Lusaka rijden, waar ik dacht te proberen om dan maar mijn matras in de logeerkamer te leggen, omdat mijn slaapkamer geverfd zou zijn. Maar toen ik in het donker naar binnenstapte, merkte ik al gauw dat ik vast bleef kleven in de verf.....ik kon dus geen stap in mijn huis zetten. Dus, tja, moest ik weer wat anders bedenken om een slaapplek te vinden. Gelukkig was Lieve zo aardig om me op haar opblaasmatje te laten slapen. De volgende nacht heb ik wel in het motel geslapen en gelijk maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om een filmpje te draaien met de workshopdeelnemers met behulp van de projector. Ik heb ze laten stemmen uit het mapje dvd’s dat ik van de voetbaldames heb gekregen: en verrassend genoeg kozen ze voor ‘hidden tigers, crouching dragons’. Het lijkt trouwens of het hier meer over het kijken naar actie gaat, dan over het daadwerkelijke verhaal, want iedereen was de hele tijd in en uit aan het lopen, en tegen het eind verdween een groot deel omdat de champions league uitgezonden werd. Voetbal is hier erg populair, vooral het engelse. Vind ik natuurlijk helemaal niet erg!
Na de workshop kwam ik uitgeput terug thuis, maar was helemaal blij om te zien hoe prachtig Tembo de vloer geschilderd heeft. Een warm welkom thuis.