Opgeladen in zonnig Siavonga

Anne wilde voor ze afscheid van Zambia zou nemen nog een lekker weekendje genieten met een aantal mensen. Gelukkig kent zij Anita die aan Lake Kariba woont in Siavonga. Ik ben daar wel eens eerder geweest (grens Zambia/Zimbabwe), maar de vorige keer was dat op een kampeerplek. Nu hadden we het iets beter voor elkaar. We konden bij Anita blijven die in een prachtig huis woont uitkijkend over het meer, met een enorme veranda en een heerlijk zwembad ervoor.

Ik reed samen met Miriam en twee vriendinnen van Karen, die een paar weekjes vakantie in Zambia hebben. De twee vriendinnen dropten we eerst bij Sandy Beach, zo’n 18 km over een vrij slechte weg, maar gelukkig was het droog en dus goed te doen. Het was daar trouwens prachtig, breed zandstrand, en in het meer kun je zwemmen. Het enige strand waar dat kan, want bij de andere stranden kun je nog wel eens een krokodil of nijlpaard tegenkomen. Dus dat laat je wel. Het zandstrand was trouwens ook verradelijk,ik brandde bijna mijn voeten toen ik vol enthousiasme op blote voeten over het zand naar de zee rendde, HEET! En bij het water aangekomen bleek dat verder ook weinig af te koelen, denk dat het wel zo’n 30 graden was, net als het zwembad.

Anita bleek aan dezelfde weg te wonen. Haar vriend heeft een kapenta visbedrijf, ze hebben zo’n 60 vissers in dienst. Wij konden slapen in appartementjes die ze speciaal voor gasten gemaakt heeft. Heel leuk gebouwd, en aan een kant was het helemaal open, waardoor het net lijkt of je lekker buiten ligt te slapen. En elk zuchtje wind kun je daar gebruiken, want het was behoorlijk heet.

De eerste avond kookten we samen een heerlijk risotto en zagen we langzaam de zon ondergaan. Wat een prachtige roze lucht. Naast Anne, Anita en Miriam was er nog een nieuw VSO stel Helene en Dan, ook leuk om die te leren kennen. De volgende dag hebben we een enorm ontbijt gemaakt en toen hadden we natuurlijk verder geen puf om nog veel te doen.

Behalve Miriam en ik, die onszelf nog vooruit konden branden door even een beetje met de frisbee te gooien. ’s Avonds kregen we de heerlijke ‘cray fish’ te eten, een soort kleine kreeft in prachtige kleuren. De meeste lokale mensen hebben niet eens door dat je dat kunt eten. Maar je moet wel voorzichtig zijn: de beestjes moeten in leven blijven voor je gaat koken, wat nog best lastig is, want een aantal van de arme beestjes bleken het al te begeven in de waterbak – waar de zon een beetje te veel op had staan branden. Naast de cray fish was er natuurlijk ook een braai met veel vlees, dat kan ook niet echt anders als je bij een zuid afrikaan op bezoek bent. Ze hadden ook nog een aantal andere mensen uitgenodigd, en het werd een gezellige avond.

Verder hebben we het hele weekend vooral erg weinig gedaan, dus ben ik weer even helemaal opgeladen. Dat was ook wel nodig, want de auto van Miriam bleek niet te starten, gelukkig hebben wij het zomaar voor elkaar gekregen om met een startkabel haar auto weer aan de praat te krijgen...en gelukt!