Wat kan je allemaal zien in 2600 kilometer?

Het antwoord is natuurlijk veel!

Wegen die zover lopen tot je gezichtsveld kan reiken; moerassen/wetlands, waar wonderbaarlijk genoeg duizenden termietenheuveltjes uit steken;
groene heuvels en graslanden die prachtig afsteken tegen de rode zandwegen;
heeel veeeel potholes/gaten in de weg en de daarbij horende gestrande trucks; bossen in een national park waar ergens zo’n 60 olifanten, een aantal leeuwen, buffalo’s, puku’s en enkele luipaarden lopen (maar dat zie je niet door de bomen natuurlijk);
een uitzicht op een overstroomd meer met unieke vogels, die sinds ze het meten nog niet zo hoog water heeft gehad en in de nacht dat wij er waren maar liefst 6 cm steeg door de regens (en vol nijlpaarden en krokodillen, die helaas een stukje verderop zaten);
starende mensen aan de kant van de weg die een dag later op de terugweg je nog herkennen omdat er zo weinig auto’s langs komen;
een kilometers lange brug over de Luapula rivier;
kraampjes vol pompoenen, tomaten, mango’s langs de kant van de weg waar vrouwen de hele dag hopen dat er iemand stopt, maar waar haast geen auto langskomt dus de kans groot is dat ze er de hele dag voor niets wachten;
een college of education met een uitzicht dat wel wat weg heeft van de tafelberg in Zuid Afrika; mensen die enorme zakken vol houtskool of takkenbossen achterop hun fiets meezeulen in de stromende regen;
een weg door een meer waarvan je nauwelijks meer herkent wat nu eigenlijk de weg is en waar met moeite de terrano over het smalle overgebleven en overstroomde stukje weg de overkant bereikte;
en last but not least 3 schitterende watervallen die een goede concurrent voor de Victoria Falls zijn, waar wilde orchideeen groeien en waar wonderbaarlijk goede paden zijn aangelegd, die je tot onder een enorme waterval brengen, waar je het lifst urenlang naar het neerstortende water zou willen kijken.

Goed, maar dat was allemaal met als doel om een bezoek te brengen aan twee colleges of education in de Noordelijkste provincie van Zambia (dichtbij de Tanzaniaanse grens en de grens met DRC/Congo).
We brachten Tom en Nickail naar Mansa, twee belgische studenten die voor VVOB hun stage in Zambia zullen doen. De jongens waren net als wij erg onder de indruk van de zo’n 10 uur durende reis ernaar toe, vooral omdat ze nog nooit in Zambia geweest waren. We vonden het toch wel belangrijk dat we ze persoonlijk konden begeleiden naar de college toe, om ze aan iedereen voor te stellen en zodat ze de eerste dag ook met ons programma konden meelopen. Nou ja, programma, we moesten er nog hard voor vechten om genoeg tijd van ze te krijgen, omdat er op het laatste moment een door VVOB gesponsorde workshop was georganiseerd. Maar uitendelijk lukte het ons om voldoende tijd te krijgen en voor mij was het ook nog wel nuttig om de workshop bij te wonen.

We kwamen erachter dat de college al sinds november zonder internet zit omdat de provider plots gestopt bleek tezij met hun diensten. Of misschien niet zo plots en hadden ze gewoon hun emails niet gelezen, maar dat weten we niet. Lukonga en Bart konden de boel eens goed met ze op een rijtje zetten. We waren wel onder de indruk van het computer lab waar studenten lekker op een muziekje bezig waren opdrachten uit te voerden, of cds gebruikten om te leren hoe je een computer gebruikt. En ik hoorde weer iets meer over de plannen van de college om teb beginnen met afstandsonderwijs. Of misschien beter gezegd, het gebrek aan plannen. Gelukkig heb ik binnenkort een workshop gepland om juist daaraan aandacht te besteden.

Ook het andere college dat we bezochten kan deze workshop waarschijnlijk goed gebruiken. We hadden een nuttige vergadering met de mensen waar we mee samenwerken daar en ik vond het vooral bijzonder om het enthousiasme over de grassroots projecten te horen, zo vertelde een docent over hoe blij studenten waren met de google sketchup7 lessen die hij na schooltijd geeft en enkele anderen waren podcasts aan het opnemen in de community om voor hun lessen te gebruiken. Super!