Vrolijk en voorzichtig Pasen allemaal!

Ik verwachtte eigenlijk een hele rustige Paasweekeinde, maar al met al is het toch weer vol geraakt. Ik had het wel nodig, want het was (en is) een hectische periode op werk, zo vlak voor de VVOB conferentie in Belgie.

Eerst was er een twee daagse training die ik had georganiseerd/geco-faciliteerd voor 45 vice principals en docenten om het begrip over afstandsonderwijs aan de Zambiaanse PABO’s te vergroten, waarna gelijk een 2daagse vergadering met het net opgerichte CODeL (Colleges of Education Open and Distance eLearning) volgde.

De week erna sponsorden we een bijeenkomst met de meest gerenomeerde en invloedrijke personen op het gebied van eLearning in Zambia; Bart en ik hadden de eer mee te helpen schrijven aan de nationale eLearning strategie. Pfff...dat was nog niet gemakkelijk, want ik heb nogal een andere kijk op ‘realistisch’ als enkele van de deelnemers en ook over wat eLearning nou eigenlijk is en hoe het kan worden gebruikt. Maar goed, veel geleerd, keihard gewerkt en zo zijn we weer een stuk verder gekomen. Hopelijk komt het af en kan het in de openingsspeech genoemd worden door de Minister van Onderwijs (of President Banda) tijdens de eLearning Africa conferentie eind mei. En verder was het ’s avonds gezellig borrelen met Bart en Andre en de laatste avond ook de 2 Belgische studenten Tim en Nickail, die in Kabwe een school gingen bezoeken voor VVOB’s scholenbanden initiatief.

Ik reed terug met een van de deelnemers aan de workshop en werd weer eens geconfronteerd met het harde leven in Zambia. Vlak voor we de auto in stapten hoorde hij dat een goede vriend van hem plotseling overleden was aan een gescheurde lever en pas halverwege de rit vertelde hij het verhaal. Hij had n.b. de vorige avond nog met hem gesproken. Het leek of hij hier heel luchtigjes over vertelde. Ik vroeg me af of men hier zo gewend is aan de dood dat het blijkbaar niet iets is waar je iedereen mee lastig valt? Na wat doorvragen bleek het hem wel heel zwaar te vallen, maar het blijft me verbazen hoe het vaak lijkt of men al bij voorbaat voorbereid is op dergelijke grote schokken.

De studenten waren het weekeind in Lusaka en we hebben een leuke tijd met ze gehad. Ze genoten zo vers ‘uit de bush’ natuurlijk wel van het zwembad in mijn tuin en een braai, waarvoor ik voor ik het wist een heel aantal vrienden en de Japanse vriendinnen van de studenten had uitgenodigd en dus de hele zaterdag heb besteed aan het bereiden van vlees, sausjes en salade’s van seizoensgroente/fruit. De grapefruits zijn weer rijp en heerlijk. Het blijft mooi dat Zambianen hier niet zo dol op zijn en ik dus niet bang hoeft te zijn dat de boom leeg is voordat de vruchten rijp zijn. Dan gooi ik er maar gelijk twee receptjes in: grapefruitsalade met gerookte kip en mais in een bouillon citroen dressing en een papayasalade met tomaatjes en koriander met pittige pepertjes. Oh ja en de studenten hadden een onbenullig stuk biefstuk gekocht, wat heerlijk smaakte.

Lieve en ik schrokken wel erg toen we een telefoontje ontvingen van Nadia dat zij en Anna en nog een meisje tijdens een kampeertrip zo’n 6 uur buiten Lusaka bij een kampvuur een kookongeluk kregen en ze in de brand gevlogen waren. Een meisje was voor 29% verbrand en Anna zo’n 10%. Gelukkig bleken de wonden ‘maar’ 1ste of 2de graads, maar ze hebben natuurlijk veel pijn gehad en de schrik zat er goed in. Uiteindelijk moesten ze per ambulance naar Lusaka vervoerd worden. Dus slaapt Nadia het weekeind bij mij, zodat ze makkelijk de meiden in het ziekenhuis kan helpen. Gelukkig lijkt het goed te gaan met Anna en houdt ze waarschijnlijk geen ernstige littekens over. Vanavond hebben Nadia en ik voor Anna gekookt en het eten samen in het ziekenhuis opgegeten. Dus zo was ik de dag druk met ziekenhuisbezoekjes en verder nog gesouverniershopt met de Belgische studenten op de markt, ook weer gezellig, maar pfff...wat was het heet vandaag.

Veur de luu oet t’Oost’n, doe t alstoeblief hennig an bie t Poasveure! En natuurlijk voor iedereen een hele goede Pasen.