e-learning

E-learning

De afgelopen week ben ik naar de ‘PABO’geweest 3,5 uur buiten Lusaka waar ik vorige maand ook al eens was geweest. ’s Ochtends bleek dat Godfrey van de universiteit van Zambia (UNZA) had weten te regelen dat er zowaar iemand van het ministerie mee zou komen, Mr Besa. Fantastisch, want dat geeft me eindelijker de aansluiting die ik nodig heb met het ministerie. Hij werkt bij de afdeling onderwijs uitzendingen en coordineert de radio uitzendingen die door heel Zambia te horen zijn. Elk uur is een andere klas aan de beurt en de uitzendingen gaan gepaard met handleidingen voor de kinderen die de leraren kunnen gebruiken. Mr Besa bleek een speciale interesse in e-learning te hebben en was erg enthousiast over het feit dat we e-learning gaan opstarten bij Charles Lwanga als eerste college in Zambia. We haalden hem op bij het ministerie, waar ik nog voorgesteld werd aan zijn baas en mocht zelfs even inbreken in een gesprek die zijn baas had met de voormalig permanent secretary, een van de hoogste posities binnen het ministerie.

Mr. Besa zou maar voor 2 dagen meekomen, aangezien de college dacht dat er misschien niet voldoende geld voor de allowances (ofwel ‘toeslagen’) zou zijn. Maar op het moment dat we bij het ministerie waren belde de college om door te geven dat we toch voor de hele week deze man konden betalen. Dus van de een op de andere minuut bleek hij in plaats van 2 dagen, 5 dagen mee te kunnen, waar hij zomaar in toestemde. Dat is bij ons toch wel een tikje anders, als iemand je op de dag van vertrek naar een workshop zegt dat je 3 dagen extra moet blijven, dan hebben wij onze agenda de rest van de week allang vol staan. Hier niet bijkbaar, maar waarschijnlijk is dat eerder te ‘danken’ aan de toeslag die hij zou krijgen.

Ik moet daar erg aan wennen, als mensen hier uitgenodigd worden voor een workshop, dan krijgen ze een aanzienlijk bedrag betaald ter vergoeding van te maken kosten. Dat bedrag is alleen veel hoger dan te kosten, dus iedereen wil erg graag deelnemen aan workshops en trainingen. Bij ons mag je dankbaar zijn als je voor een training wordt uitgenodigd, en moet jezelf of je bedrijf flink betalen om te betalen voor de training. Aan de andere kant is het ook wel begrijpelijk, doorgaans zijn de salarissen zo laag dat het prettig is voor de mensen om zo wat bij te verdienen. Voor ons bij VVOB is dat er lastig, want op deze manier worden de trainingen die we organiseren onnodig duur. En mensen komen niet perse omdat ze gemotiveerd zijn om het onderwerp maar eerder om het geld. Maar ja, als we weigeren te betalen dan komt er gewoon niemand opdagen bij de workshop. Gelukkig hebben we er een tussenweg in weten te vinden in dat we zorgen dat er voldoende vergoeding voor eten en accomodatie is en vaak is het dan aan de instelling zelf om te beslissen of ze er nog een bedrag voor de deelnemers bij willen leggen.
Ik had trouwens mazzel met deze workshop want de docenten van de college bleken erg gemotiveerd om over e-learning te leren en ook Godfrey had speciale interesse in het onderwerp. Er was niet voldoende geld om zijn werk te betalen, maar omdat dit voor zijn onderzoek een heel nuttige workshop zou zijn, heeft hij zomaar toegestemd om mee te komen. Ondanks dat hij bij een andere workshop waar hij ook was uitgenodigd veel meer geld zou krijgen. In ieder geval is dus gelukkig niet iedereen met toeslagen bezig.

De weg naar de college toe was goed te doen en erg mooi, behalve dan dat de gevaarlijke brug waar we de vorige keer ook over moesten nu nog meer water had. Je rijdt dan gewoon over een stuk beton, waar een rivier over stroomt en waar verder geen enkele bescherming aan de zijkant gebouwd is. De rivier stroomde nog niet zo hard dat we ons echt zorgen maakten, maar je wilt hier toch liever alleen in een ‘hoge’ auto doorheen rijden en vooral niet schakelen op de brug. Op de college later hoorden we dat er de afgelopen week een van hun werkers bij deze brug was omgekomen, hij had in beschonken toestand de brug lopend geprobeerd over te steken en was door de stroming uitgegleden. De meeste mensen hier hebben ook nooit leren zwemmen. Tragisch.

Toen we aankwamen bleek dat we niet zo goed over de lunch hadden nagedacht en er was niets geregeld. Dan merk je ineens hoe afgelegen je zit, het dichtsbijzijnste stadje waar je eten in kunt slaan is maar liefst 39 km (incl. De brug) verderop, dus om nou heen en weer te rijden leek ons niet zo geslaagd. Dus gingen we een eindje buiten de college maar kijken wat er bij het kleine handelscentrumpje te vinden was. Daar bleek je eigenlijk alleen maar chips, lokale gin, tomaten, en banaantjes te kunnen kopen. Het brood was overal op. Dus met wat banaantjes en het verdelen van het brood wat ik nog bij me had, hadden we in ieder geval toch nog wat binnen.

De workshop zelf was superleuk. De deelnemers waren stuk voor stuk enthousiast over e-learning. We hebben ze vooral veel zelf laten doen en ontdekken en tegen het einde van de workshop konden docenten blogs, wikis, en forums aanmaken en konden ze skypen. Al deze ‘tools’ kunnen gebruikt worden om het onderwijs een stuk aantrekkelijker te maken en in de toekomst kunnen ze ook gebruikt worden om de studenten op afstand te coachen en om discussies tussen studenten op afstand op gang te brengen. Het viel me reuze mee hoe snel het allemaal opgepikt werd. Dit college is erg goed bezig om ervoor te zorgen dat de docenten al de basisvaardigheden op de computer beheersten. Meestal krijg ik als het over e-learning gaat veel opmerkingen te horen: ja maar, wat als je nou geen internet hebt of ja maar, ik ben te oud om dat te leren hoor, enz. Maar hier is e-learning en het gebruik van al dit soort tools echt een manier om met de buitenwereld in contact te zijn. Het was fantastisch om degenen die nooit van skype gehoord hadden, vol ongeloof bleven vragen of het echt gratis was en hoe dat dan kon. Een docent was helemaal Skype fan en Moodle fan en een groot aantal was zo druk aan het spelen met de tools dat ze in de pauzes nog een hele tijd bleven zitten.

In het guesthouse was het gezellig om tijdens het eten en ’s avonds hele gesprekken met Godfrey en Mr Besa te voeren over van alles en nog wat. Het was heerlijk weer, dus we hebben ook lekker veel gewandeld in de pauzes. Vlak achter de college is een prachtig vrijwel ‘verlaten’ meer, met alleen hier en daar wat vissersvrouwtjes die dan met een stok met touw eraan en een bakje wormpjes hopen voor die avond eten te vangen. Ook nog een paar keer hardgelopen met Godfrey,dus weer goed gewerkt aan de conditie.
Helaas kreeg Mr Besa donderdag te horen dat zijn broer overleden was. Dat was wel even slikken. Hij was er erg nuchter onder, was het min of meer ‘gewend’, zoals hij het zelf formuleerde. Hij had zijn zus net twee weken ervoor verloren en van een gezin met 11 kinderen, zijn er nu nog maar 4 over. Zijn reactie op de dood is wel erg anders dan zoals dat bij ons zou zijn, en het is lastig om de juiste woorden te vinden om hierop te reageren. Eigenlijk zetten de normale gesprekken zich gewoon voort. De volgende ochtend vertrok hij een paar uur eerder dan wij om op tijd te zijn om door te kunnen reizen naar de andere kant van het land, waar de dag erna zijn broer begraven zou worden. Hij wist zowaar nog een oppeppend praatje te geven aan de docenten voor zijn vertrek, erg knap.

Weekend
Vrijdag bij Nadia gegeten samen met onze vrienden van vorige week, de Griek, de afrikaanse Belg, Anna de Canadese en Lieve. Was weer supergezellig. Misschien haal ik zo nog mijn frans op, want de voertaal was half engels/half frans.
Zaterdag naar de toeristenmarkt in Kabulongo geweest, wat maandelijks georganiseerd wordt door de Nederlandse Hervormde kerk. Een erg leuke markt, en vooral leuk dat je er continue tegen allemaal mensen aanloopt, want het is een beetje traditie dat zo’n beetje iedereen die buitenlander is daar komt geloof ik. Kon ik mooi mijn ‘kruidentuin’ weer aanvullen met nieuwe planten (de meeste die ik de vorige keer gekocht had daar zijn al verzopen).
En toch nog maar een keer geprobeerd om naar de hash te gaan. Nadia en Anna verzekerden mij dat er echt niet altijd rare figuren rondlopen (-: en het bleek dit keer inderdaad best leuk te zijn. Maar vooral heerlijk om op speurtocht naar een pad te gaan al hardlopend door de bush. De route leidde dwars door struiken en hoog gras en over een hoge heuvel met fantastisch uitzicht. Daar begon het enorm te plenzen, maar het was behoorlijk warm weer, dus dat was eigenlijk wel welkom. Vandaag 3 km gezwommen in de tuin, dus ik voel me weer heerlijk fit.